شرایط گرانش صفر در فضا سبب پیشرفت تحقیقات سلول های بنیادی می شود

ببه گزارش کمیاب آنلاین پژوهشگران می گویند: شرایط گرانش صفر در فضا ممکن است کلید تولید دسته های بزرگ سلول های بنیادی برای تحقیقات پزشکی و درمان بیماریهای مختلف روی زمین باشد.

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، در مقاله ای که در نشریه Stem Cell Reports پخش شده، آمده است تولید زیستی نوعی از سلول های بنیادی که از مواد بیولوژیکی مانند میکروب ها برای تولید مواد و بیومواد مناسب برای کاربردهای پیش بالینی، بالینی و درمانی استفاده می نماید، می تواند در وضعیت ریزگرانش موثرتر باشد.
شرکت کنندگان در «سمپوزیوم زیست ساخت در فضا ۲۰۲۰» در اوایل این ماه بیش از ۵۰ فرصت تجاری بالقوه را برای انجام کار تولید زیستی در فضا شناسایی نمودند. بگفته نویسندگان این مقاله، امیدوارکننده ترین آنها شامل مدل سازی بیماری، ساخت زیستی و محصولات مشتق شده از سلول های بنیادی است.
«آرون شارما» یکی از نویسندگان این مقاله و یک زیست شناس سلول های بنیادی در مرکز پزشکی سیدرز ساینای در لس آنجلس اظهار داشت: متوجه شدیم که پرواز فضایی و ریزگرانش مکان مطلوبی برای تولید زیستی است؛ برای اینکه تعدادی خواص بسیار ویژه به بافت های بیولوژیکی و فرآیندهای بیولوژیکی می دهد که می تواند به تولید انبوه سلول ها یا سایر محصولات به شکلی کمک نماید که شما روی زمین قادر به انجام آن نباشید.
وی اضافه کرد: در دو دهه گذشته شاهد پیشرفت های شایان توجهی در پزشکی احیا کننده و پیشرفت تصاعدی در فناوری های فضایی بوده ایم که فرصت های جدیدی را برای دسترسی و تجاری سازی فضا فراهم می آورد.
به گفته پژوهشگران، مدل سازی بیماری توسط پژوهشگران برای مطالعه بیماریها و درمان های بالقوه با تکثیر ساختارهای کامل با بهره گیری از سلول های بنیادی، ارگانوئیدها یا سایر بافت ها انجام می شود. ارگانوئیدها ساختارهای مینیاتوری و سه بعدی هستند که از سلول های بنیادی انسان که شبیه به بافت انسان هستند، رشد می کنند.
محققان دریافته اند زمانی که بدن برای مدت طولانی در معرض شرایط کم گرانش قرار می گیرد، از دست دادن استخوان و پیری سریع تر را تجربه می کند. با توسعه مدلهای بیماری بر طبق این روند پیری شتابان، دانشمندان می توانند مکانیسم های پروسه پیری و پیشرفت بیماری را بهتر درک کنند.
شارما می گوید: این کار نه فقط می تواند به فضانوردان کمک نماید، بلکه می تواند به ساخت ساختارهای استخوانی یا عضله های اسکلتی منجر شود که می تواند برای بیماری هایی مانند پوکی استخوان و سایر اشکال تسریع پیری استخوان و تحلیل عضلانی که مردم روی زمین تجربه می کنند، اعمال شود.
وی و همکارانش گفتند که بیوفبریکاسیون یا تولید زیستی، همچون چاپ سه بعدی، از فرآیندهای تولید برای تولید موادی مانند بافت ها و اندام ها استفاده می نماید، اما در زمین، چگالی ناشی از گرانش، گسترش و رشد سلول ها را دشوار می کند.
با این حال، بواسطه نبود گرانش و چگالی در فضا، پژوهشگران ابراز امیدواری کردند که بتوانند از چاپ سه بعدی برای ایجاد ارگانوئیدها یا بافت های قلبی به شکلی استفاده کنند که قابل تکرار در زمین نباشد.
در همین حال، درک تعدادی از اثرات پرواز فضایی بر سلول های بنیادی بطور بالقوه می تواند به ابداع راه های بهتری برای تولید تعداد زیادی سلول در غیاب گرانش منجر شود.
شارما و همکارانش از سیدرز ساینای در اوایل سال ۲۰۲۲ همراه با ناسا و یک پیمانکار خصوصی به نام Space Tango، سلول های بنیادی را به فضا می فرستند تا آزمایش نمایند که آیا امکان تولید دسته های بزرگ در یک محیط با جاذبه کم وجود دارد یا خیر.
وی اظهار داشت: در صورتیکه هنوز در مرحله اکتشافی تعدادی از این تحقیقات هستیم، این دیگر در زمینه علمی تخیلی نیست. طی پنج سال آینده، ممکنست سناریویی را ببینیم که در آن سلول ها یا بافت هایی را می توان به روشی ساخت که بسادگی روی زمین امکان پذیر نیست.


منبع: كمیاب آنلاین

آخرین مطالب مرتبط