تصویری خیره کننده از برخورد ۳ کهکشان

ببه گزارش کمیاب آنلاین تلسکوپ فضایی «هابل» تصویری از یک پیچیدگی دوردست از سه کهکشان را ثبت کرده است که با یکدیگر برخورد می کنند و به آرامی درحال ادغام شدن در همدیگر هستند.

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه اینترنتی بیزینس اینسایدر، این تصویر یک برخورد کیهانی را در فاصله ۶۸۱ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی سرطان نشان داده است. این سه کهکشان درحال ادغام «IC ۲۴۳۱» نامیده می شوند.
این کهکشان ها درحال ادغام در بخشی از یک پروژه علمی-شهری که در آن ۱۰۰ هزار داوطلب بزرگترین سرشماری کهکشان ها را انجام می دادند، شناسایی شد و بعد ستاره شناسان تلسکوپ هابل را روی این ادغام کهکشانی متمرکز کردند. ناسا هم این تصویر جدید هابل را در ماه جاری منتشر نمود.
کهکشان ها به طور عمده فضای خالی هستند، ازاین رو می توانند با برخورد ستارگان بسیار کمی به هم برسند و از میان یکدیگر عبور کنند. با این وجود، تمام مواد جدید که از یک کهکشان به کهکشان دیگر حرکت می کنند، ابرهای گازی را فشرده می کنند که به ستاره های جدید فرو می ریزند. تلاطم حاصل از تشکیل ستاره جدید، انفجار ستاره نامیده می شود.


محققان تصور می کنند که در مرکز هر کهکشان یک سیاهچاله بسیار پرجرم وجود دارد. در نهایت، سیاهچاله های این سه کهکشان امکان دارد در مدار یکدیگر بیفتند و یک سیاهچاله عظیم را در مرکز یک کهکشان جدید بزرگ تشکیل دهند.
این فرایند می تواند میلیاردها سال طول بکشد. کهکشان راه شیری حدود چهار میلیارد سال آینده در راه برخورد خود با کهکشان همسایه «آندرومدا» قرار دارد، اما خورشید خیلی پیش از این اتفاق منبسط می شود و زمین را می سوزاند.


تلسکوپ فضایی جدید ناسا، ستارگان و سیاهچاله های کلان پرجرم را مطالعه می کند
وقتی سیاهچاله های پرجرم با هم برخورد می کنند، موج هایی در فضا-زمان تولید می کنند که امواج گرانشی نامیده می شوند. محققان چنین امواجی را از برخورد چند سیاهچاله و نه از سیاهچاله های مرکز کهکشان های درحال ادغام شناسایی نمودند.
آنها این نظریه را مطرح کرده اند که از تمامی کهکشان ها که در هر زمان ادغام می شوند، یک زمزمه مداوم سطح پایین از امواج گرانشی در جهان نفوذ می کند. محققان هنوز سرگرم فعالیت برای ساخت آشکارسازهای امواج گرانشی هستند که به اندازه کافی برای تشخیص این نویز پس زمینه حساس هستند.
در حال حاضر، ستاره شناسان می توانند با استفاده از تلسکوپ های فضایی، ادغام کهکشان ها را از دور مشاهده کنند.
هابل که در سال ۱۹۹۰ به مدار زمین پرتاب شد، قدرتمندترین تلسکوپی است که تابحال در فضا عمل کرده است. هابل تصاویری زیادی از تولد و مرگ ستارگان را ثبت کرده و قمرهای جدیدی را شناسایی کرده است که به دور پلوتون می چرخند و دو جرم بین ستاره ای را که با سرعت و انرژی زیاد در منظومه شمسی حرکت می کنند، ردیابی کرده است.

آخرین مطالب مرتبط