شناسایی سیستم های جدید داروسانی به سلول های سرطانی

ککمیاب آنلاین: پژوهشگران دانشگاه تبریز موفق به تهیه و شناسایی سیستم های جدید دارورسانی بمنظور انتقال هدفمند دارو به سلول های سرطانی شدند.

به گزارش کمیاب آنلاین به نقل از وزارت علوم، پژوهشگران دانشگاه تبریز موفق به تهیه و شناسایی سیستم های جدید دارورسانی پایه «پلی ساکاریدها/چارچوب های آلی کووالانسی» بمنظور انتقال هدفمند دارو به سلول های سرطانی شدند.
حسن نمازی، دانش آموخته دکتری شیمی آلی پلیمر از دانشگاه دالهوزی (Dalhousie) کانادا و استاد دانشگاه تبریز در توضیح این طرح که با حمایت بنیاد ملی علم ایران اجرا شده، اظهار داشت: شیمی درمانی رایج ترین روش برای درمان سرطان است. با اینحال نباید فراموش کرد که استفاده مستقیم داروهای ضدسرطان با عوارض جانبی ناخواسته زیادی هم راه است. به همین دلیل، در دهه های اخیر، در حوزه طراحی سیستم های دارورسانی جدید، خصوصاً با بهره گیری از نانوذرات مطالعات زیادی شده است.
وی اشاره کرد: تجویز مستقیم داروهای ضدسرطان به علت تجمع در اندام، بافت یا سلول های غیرهدف می توانند عوارض جانبی زیادی ایجاد کنند. علاوه بر این، مولکول های دارویی ضدسرطان دارای محدودیت هایی مانند پایداری پایین، کارآیی هدف گیری پایین، نفوذپذیری کم و انتشار غیرکنترل شده دارو هستند.

نمازی اشاره کرد: در سالهای اخیر، سیستم های جدید حامل دارو، خصوصاً حامل های برپایه نانوذرات متخلخل دارای ظرفیت بارگذاری بالا و قابلیت آزادسازی کنترل شده دارو تا حد زیادی مشکلات و محدودیت ها را برطرف کرده اند. چارچوب های آلی کووالانسی هم به علت خاصیت های منحصربه فرد خود قابل توجه ترین مواد آلی متخلخل نوظهور هستند؛ بدین جهت در این طرح پژوهشی از چارچوب های آلی کووالانسی با پیوندهای ایمنی حاصل شده در نتیجه واکنش آلدهیدها و آمین های مختلف بر روی بستری از نانوذرات یا پلی ساکاریدها استفاده شد که بتوان از آنها بمنظور انتقال هدفمند دارو به سلول های سرطانی بهره برد.

وی افزود: امروزه، پژوهشگران حوزه نانوپزشکی نیز تأثیر استفاده از نانومواد بر درمان بیماریها را در عرصه بیوپزشکی بررسی و مطالعه می کنند و نتایج انتشار یافته نشان میدهد که عموماً نانومواد قادر هستند رویکرد های موثرتری در تشخیص بیماری و نیز تحویل داروها عرضه کنند. تا حالا مطالعات مختلفی جهت بررسی قابلیت سیستم های نانوکامپوزیتی در دارورسانی سرطان انجام شده است. با اینحال جستجوی ما در این منابع نشان داد که تا حالا هیچ تحقیقی در مورد طراحی، سنتز و ارزیابی عملکرد نانوسیستم های ارائه شده در این تحقیق، برای حمل و آزادسازی کنترل شده داروهای شیمی درمانی به سلول های سرطانی سینه وجود ندارد.

نمازی در آخر اشاره کرد: نبود امکانات، گران شدن داروهای مورد نیاز آزمایش و نداشتن تجهیزات و ابزارها و امکانات لازم برای انجام سنتزهای آزمایشگاهی همچون چالش های موجود در انجام این طرح بود. افزایش نرخ دلار هم بر کند شدن روند کارهای تحقیقاتی تأثیر به سزایی داشت اما با همه این مشکلات، عاقبت این تحقیق به ثمر نشست.

آخرین مطالب مرتبط