استاندارد ملی آیین كار برای نمونه برداری نانوذرات غیرلیفی تدوین شد

ببه گزارش کمیاب آنلاین استاندارد ملی «فناوری نانو - جمع آوری نانوذرات غیرلیفی با استفاده از نمونه بردار نانوذرات مبتنی بر الگوی نهشت تنفسی (NRD) - آیین کار» تصویب و آماده انتشار شد.

به گزارش روز شنبه ستاد توسعه فناوری نانو، تدوین این استاندارد ملی، با استفاده از استاندارد ASTM D۸۲۰۸ (انتشار در سال ۲۰۱۹) و با مشارکت متخصصانی از دانشگاه ها و شرکت تخصصی مرتبط و کارشناسان ستاد توسعه فناوری نانو در نود و چهارمین اجلاسیه کمیته ملی استانداردهای فناوری نانو انجام شد.
مواجهه با تراکم زیادی از ذرات فلزی غیرلیفی ریز و فوق ریز معلق در هوا شامل منگنز، کروم و نیکل که در خلال فرآیندهایی با انرژی بالا مانند جوشکاری یا ذوب تولید می شوند، امکان دارد اثرات سوء سلامت به همراه داشته باشد.
مطالعات حیوانی و همه گیرشناختی در رابطه با جوشکاری و فرآیندهای کاری در ارتباط با آن، طیف گسترده ای از اثرات سوء سلامتی همچون اثرات بر دستگاه تنفسی فوقانی، اثرات ریوی، اختلالات عصبی بالقوه و افزایش میزان سرطان ریه و مرگ را نشان داده است. فیوم های جوشکاری که متشکل از نانوذرات تصادفی (ذرات با هر بعد خارجی در مقیاس نانو) هستند، اغلب حاوی ذرات بزرگتر تولیدشده ناشی از پاشش مواد مذاب روی سطح جوش هم است.
مطالعات حیوانی و همه گیر شناختی مشخص کرده است که نانوذرات فیوم های جوشکاری در مقایسه با ذرات بزرگتر، سبب ایجاد اثرات سمی تر در سطح سلولی و تولید گونه های فعال اکسیژن (ROS) واکنش پذیرتر می شوند. همینطور نانوذرات ساخته شده از فلزات یا اکسیدها و کالکوژنیدهای آنها، کاربردهای صنعتی بسیاری یافته اند، تولید و استفاده از این نانوذرات می تواند به استنشاق ذرات و در نتیجه اثرات سوء آن منجر شود. استنشاق نانوذرات در مقایسه با ذرات بزرگتر از همان ترکیب اثرات زیان آور سلامتی بیشتری دارد.
به طور کلی روش های نمونه برداری هواسل، چگونگی جمع آوری نمونه هایی از هوای محیط کار را با استفاده از نمونه برداری های تنفسی و مرتبط مشخص می کند. این روش های ارزیابی مواجهه، برای اندازه گیری میزان مواجهه با نانوذرات کافی نیستند و احتیاج به اندازه گیری تراکم نانوذرات هوابرد به صورت مجزا از ذرات بزرگتر وجود دارد.

این استاندارد، دستگاه و روش های اجرایی برای جمع آوری نانوذرات فلزی غیرلیفی هوابردی که در طول فعالیتهای کاری تولید می شوند، را تشریح می کند، این استاندارد برای نمونه برداری فردی و محیطی در خلال فرایندهای کاری و موقعیت هایی که امکان دارد نانوذرات فلزی تولید شود (به عنوان مثال، جوشکاری، ذوب، میدان های تیراندازی) کاربرد دارد، اما برای نمونه برداری از نانو ذرات لیفی مانند نانولوله های کربنی قابل استفاده نیست.

آخرین مطالب مرتبط